Positive Inquiry™ gaat over het benutten van sterke punten. Om dat te bereiken, moeten we eerst ontdekken welke sterke punten de oorzaak waren van de successen in het verleden en het heden. Vervolgens moeten we ons afvragen wat er mogelijk is als we deze sterke punten goed op elkaar afstemmen. En ten slotte, voordat we beginnen met het implementeren van de vereiste verandering, is er een levensvatbare business case?
Traditioneel richten we ons op wat er fout ging, maar dit brengt ons niet noodzakelijk dichter bij de toekomst. We repareren tenslotte het verleden. Positive Inquiry™ richt zich op wat er goed ging en wat onze successen veroorzaakte. Niet om incrementele verbeteringen aan te brengen, maar om er op nieuwe en spannende manieren vanaf te springen.
Deze benadering van organisatorische verandering, vaak positieve verandering genoemd, is ontworpen om mensen te verenigen in een gemeenschappelijk doel door samen een opwindende, zinvolle en mooie toekomst te creëren. Samen vormen de bundeling van krachten en de hoge energie in de kern volgens ons de beste vergelijking met een kernfusieproces.
Kernfusie
Bij kernfusie vormen positief geladen kernen meestal een zwaardere kern. Dit komt omdat de sterke kernkracht, die verantwoordelijk is voor het bij elkaar houden van atoomkernen, alleen aantrekkelijk is op zeer korte afstanden. Om kernfusie te laten plaatsvinden, moeten de kernen van twee atomen hun natuurlijke elektrostatische afstoting overwinnen en dicht genoeg bij elkaar komen zodat de sterke kernkracht ze aan elkaar bindt. Dit vereist meestal extreem hoge temperaturen en drukken, evenals een voldoende voorraad atoomkernen om fusie te ondergaan.
We vergelijken de afstoting tussen de positief geladen kernen graag met het silo-effect, dat een wig drijft tussen de afdelingen, waardoor de positieve krachten elkaar niet kunnen versterken. Om siloïsering te overwinnen is een kracht nodig die groter is dan de krachten die ervoor zorgen dat de organisatie verdeeld raakt.
Als alternatief splitst kernsplijting een onstabiele kern in kleinere kernen – vergelijkbaar met het reductionistische gezichtspunt van dingen uit elkaar halen. Net als bij kernsplijting creëren reductionisten ‘afval’ in de vorm van niet-herbruikbaar potentieel.